|
ساز ســـــنـتــــور
|
||
|
دستهء ساز : روي دسته تار دو استخوان كلفت و بزرگ قرار دارد كه از استخوان شتر و يا استخوان پشت ماهي است . در وسط اين استخوان چوب قرار دارد كه پرده ها روي آن بسته مي شوند . پرده ها : حداقل پرده هاي اين ساز ۲۵ عدد است و مي توان اين عدد را به ۲۸ و بيشتر نيز رساند. چنانچه بر روي سازهاي اساتيدي چون کيوان ساکت ملاحظه مي شود ، به دليل افزايش صدا دهي ساز تعداد پرده ها بيشتر از حد معمول آن هستند. کاسه و نقاره : جعبه طنيني تار كاسه اي است مركب از دو قسمت ؛ كه بزرگتر را كاسه و كوچكتر را نقاره مي نامند که هر کدام به صورت يک قلب نقش بندي شده است که اين دو قلب به يکديگر چسبيده اند. روي دهانه ي کاسه و نقاره پوست نازك بره كشيده شده است. اين پوست موجب مي شود که بازتاب صدا پس از ارتعاش سيم ها بيشتر شود. اين در حاليست که در سه تار به جاي پوست از يک قطعهء چوبي استفاده مي شود و يکي از دلايلي که موجب مي شود سه تار صدايي آرام تر پيدا کند همين قطعهء چوبيست. جنس كاسه و نقاره معمولا از چوب درخت توت و چوب دسته را از فوفل يا گردو انتخاب شده است .
اتصال سيم ها : محل اتصال سيم ها به كاسه توسط سيم گير انجام مي شود. خرک ساز ، سيم ها روي پوست نگاه مي دارد و در انتها سيم ها توسط شيطانک گرفته مي شوند و بوسيلهء گوشي محکم مي شوند. پدر تار ايران علينقي وزيري موسيقي دان معاصر ، با تغيير قطر سيم ها و پوست و امتداد دسته تار روي نقاره ، سه نوع تار ديگر ابداع نمودند و آن ها را تار باريتون تار معمولي ، تار باس و سپران نام نهادند. دامنه صوتي تار دو هنگام و پنج نت است. از do2 تا sol4 و در تار جديد سه هنگام و يك نت وسعت دارد.  نظرات شما عزیزان:
درباره وبلاگ
  به وبلاگ من خوش آمدید  موضوعات
آرشيو وبلاگ
پیوندهای روزانه
پيوندها
|
||
 |
تبادل
لینک هوشمند
